Samen vernieuwbouwen in 2016
Die fundamenten blijven maar schudden. Na de scheuren in de muur vallen er nu ook al pannen van het dak. Zo kan het jaar 2015 de annalen in. En zeker niet alleen in Groningen.
Was 2015 een verloren jaar? Een tragisch jaar? Een hoopvol jaar?
Zo veel hangt af van jouw persoonlijke omstandigheden. Een gezond kind geboren. Een nieuwe baan. Promotie gekregen. Of juist een ernstig ziek familielid. Ontslagen. Nog geen nieuwe opdracht als zelfstandig ondernemer. Een slechte review voor jouw nieuwste boek. Dat wat er bij jou gebeurt, persoonlijk of in de directe omgeving, dat bepaalt -voor de meesten- hoe zij hun jaar beoordelen.
Een klimaatakkoord, hoe boterzacht ook de formuleringen en beloftes, geeft hoop voor de mensheid. Maar niet voor de mensen, als je met jouw familie getroffen bent door een aardbeving waarbij 9000 mensen omkwamen, wat dit jaar in Nepal het geval was. Velen zijn dit al weer vergeten, want tja, druk met de eigen dagelijkse besognes. Begrijpelijk. Maar hoe zwaar laten wij het wegen als er geen klimaatakkoord was gesloten? In je T-shirt tijdens de Kerst in New York City lopen. Lekker toch. Zouden wij nachten, weken, maanden wakker liggen van een mislukt akkoord of gaan we door met ons dagelijks leven ‘like there is no end’?
Oorlogen in het Midden-Oosten. Meer iets voor krantenkoppen dan om je werkelijk druk om te maken. Toch? Totdat er ongewoon hoge aantallen vluchtelingen op de stoep staan. Vluchteling vanwege oorlog, economische omstandigheden, levensstijl of alle drie. Vaak is het ene met het andere verbonden. En dan blijkt dat de vele tientallen jaren daarvoor afgesloten verdragen echt in een andere tijd tot stand zijn gekomen. Toen het leven, de technologie en de ‘pace of life’ nog meer overzichtelijk waren.
Daarnaast blijkt dat de één voor allen en allen voor één mentaliteit van een Europees bondgenootschap toch wat anders ligt als er ongewoon grote druk op staat. Dan zijn normen en waarden minder gedeeld en eerder verdeeld. Anders gezegd, over de lijn Noord en Zuid waren economisch al eerder breuklijnen te zien. Nu lijken er overduidelijk barsten en scheuren van Andreasbreuk-achtige proporties te ontstaan op het gebied van normen en waarden tussen Oost- en West Europa. Na het geld komt (pas) de moraal, zo lijkt het.
‘Ja, wij doen het best wel goed. Die anderen begrijpen het maar niet en willen maar niet meebewegen’. Dat is –als we heel eerlijk zijn- vaak onze snelle conclusie over ons eigen denken en handelen. Onderwijl ons verheugend over de net afgesloten hypothecaire lening, die ervoor zorgt dat we huizen kunnen kopen die tot voor kort niet in ons bereik lagen. Tja, dat is mazzel, eigenlijk ook wel verdiend, na die meest heftige crisis –toch?- sinds mensenheugenis. Profiteer ervan. Zonder ons af te vragen wat er fundamenteel aan de hand is. We zien de centrale bankiers als onze nieuwe vrienden. Zij overspoelen de markt met goedkoop geld, onder het mom van inflatieverhogende maatregelen. In de mismatch tussen speeches en daadwerkelijke onderliggende doelen en verbanden zit er weinig ruimte meer tussen politici en centrale bankiers. Daarom kunnen overheden met of zonder de huishoudboekjes op orde toch allen weer goedkoop lenen. Iedereen blij, voor nu.
Niet voor niets is 2015 ook een van de beste jaren in de Mergers & Acquisitions. Bedrijven worden voor de hoofdprijs verkocht of gekocht. Geld is goedkoop. Fuseren maar. Toch leuk voor jouw aandelenopties, als je bij het juiste bedrijf werkt. Voor overheden, bedrijven en consumenten geldt: crisis voorbij. Fundamentele problemen opgelost of weggespoeld door het rondgestrooide geld vanuit de helikopter van hoop-en-verdringing (van de echte oorzaken)? Alles en iedereen is met elkaar verbonden. In voor- en tegenspoed.
Op korte termijn –met de ogen half gesloten- lijkt alles prima voor elkaar. Dit is wel anders als je in dienst bent bij onder meer V&D of bij Anglo American die dit jaar aankondigde 85000 mensen te ontslaan van een totaal van 135000 medewerkers. Het retail landschap verandert en dankzij ook geopolitieke machinaties keldert de prijs van olie. ´Prima toch, want ik kan nu goedkoper tanken´. Totdat de nieuwe spelers –bijvoorbeeld fracture oil in Amerika- kapot gemaakt zijn en nieuwe dominantie lonkt voor de overgebleven spelers, die dan vrolijk de prijzen weer omhoog kunnen laten schieten. Hoger dan ooit tevoren.
Ook een nieuwe, of eerder verhevigende, trend: terrorisme. Dit keer niet ver weg, maar bij ons op de stoep. ´Zijn ze nu gek geworden, zichzelf niet opblazen in het Midden-Oosten, maar hier in Parijs´. ´Mmmwwah, gelukkig is de kans erg klein dat je er zelf direct mee te maken krijgt´. Toch? Onderwijl voeren de diverse overheden hun war on terror op met steeds meer impact op privacy en anderszins. En genoemde nieuwe vorm van terrorisme –in West Europa- legt ook haarfijn bloot dat tot op de dag van vandaag er nog maar zeer beperkt werd samengewerkt tussen de politie- en veiligheidsdiensten binnen de EU, los van de impact van onze eerdere inmenging in lokale geschillen. Want iedereen heeft toch recht op onze vorm van Democratie? Gevraagd of ongevraagd. Daarnaast blijkt Schengen een aardig verdrag in een perfecte wereld met een beperkt aantal vooral Europese grensoverschrijders, die blij zijn met het afschaffen van obsolete wachtershuisjes.
Ondertussen bezoeken meer mensen dan ooit al dan niet verbouwde musea –met oneindig meanderende kunst. Voor inspiratie of om even weg te dromen. Genieten mensen van hun nieuwste smartphones en andere technologie die het leven steeds makkelijker en aangenamer maken. Of putten zieken hoop uit de diverse doorbraken in de biotechnologie. Ook zijn er steeds meer crowdsourcing initiatieven, die erop gericht zijn om samen de wereld een beetje beter te maken. Vernieuwing is hierbij zeker vooruitgang. Kleine stapjes in een zee van onrust en tegelijkertijd een oceaan van kansen. Jazeker, kansen.
Van onze wereld hebben we er, net als ons lichaam, maar één. Dus kunnen we er maar beter eens wat meer echte aandacht aan besteden. Het enige verschil -met ons lichaam- is dat we de wereld delen met miljarden andere mensen. Dat betekent –net als de cellen in ons lichaam- een verplichting tot samenwerken. Langzamerhand is het duidelijk dat heel veel van de bestaande systemen en structuren, die ooit prima werkten, hun natuurlijk einde hebben bereikt. Of we willen of niet. Dat betekent veranderen. Beïnvloeden, samen doorpakken en iets meer dan bij jezelf alleen.
Met de aloude maar nog immer relevante spiegel als tool voor inzicht en verandering, heb ik een suggestie. Doe eens iets onverwachts, iets (ogenschijnlijk kleins) , dat je normaliter nooit zou doen, maar waarvan je weet dat dit een positieve impact heeft op tenminste één iemand. Misschien iemand, die net wat verder weg staat dan jouw directe naasten. Zo wordt 2016 een stortvloed van verandering in een wereld met hoop als brandstof voor een prachtige volgende fase. Laten we samen vernieuwbouwen. Vanuit die verbinding wens ik je een zinderend en impactvol 2016, waarin dromen werkelijkheid worden, voor jou, jouw geliefden en nog vele anderen (vasthouden die gedachte)... In goede gezondheid.
Het business model van de toekomst?
Soms is iemand zijn tijd vooruit. Wat te denken van een 20e eeuwse componist van klassieke muziek, die vanuit zijn eigen visie en gevoel open source als insteek heeft. Dit zorgt voor kwalitatief hoogstaande performances, die met hun tijd meegaan en een groeiend aantal mensen blijft boeien. Klinkt als een interessant voorbeeld van een duurzaam business model voor de toekomst.
Lees verder>>
Transformeren in de praktijk
Het fundamenteel aanpassen van de business begint met het transformeren van de geest. Daarvoor is inspiratie de broodnodige brandstof. Het blijft altijd weer een mooie zoektocht om de inspiratiebron op te laden. Ga mee op reis naar de plek waar succesvolle entrepreneurs, executives en creatievelingen elkaar vinden in de magie van het dromen en de praktijk van het doen.
Lees verder>>